ลงเรียนการแปลวรรณกรรม (1)

เพิ่งลงสมัครเรียนคอร์สนี้ไป สัญญากับตัวเองว่าจะไปเรียนให้ครบ คิดแล้วคิดอีกว่าจะลงดีมั้ยเพราะไม่ค่อยมีเวลา บวกกับไม่มีพลังสมองเหลือหลังเลิกงาน เคยตัดใจไปแล้วรอบนึงคิดว่าไม่มีเวลาแน่ๆ

แต่วันนี้ fb feed เด้งขึ้นโฆษณาคอร์สนี้ขึ้นมาอีกหรือมันเป็นโชคชะตา

ความจริงแล้วเหตุผลสำคัญที่ตัดสินใจลงเรียนก็เพราะผู้สอนคืออาจารย์วัลยา วิวัฒน์ศร อาจารย์เป็นคนแปลหนังสือที่เปลี่ยนมุมมองผมตั้งแต่ตอนเรียนมัธยมปลาย จุดเริ่มต้นรสนิยมการอ่านต่างๆ ส่วนหนึ่งมาจากงานแปลของอาจารย์ ผมอ่านก็องดิดด์ครั้งแรกที่ร้านหนังสือแพร่พิทยาเซ็นทรัลลาดพร้าว ตอนนั้นจำได้ว่าประมาณปี 2538 เป็นช่วงที่ผมอ่านหนังสือเยอะเพราะเตรียมสอบเข้ามหาลัย อ่านแต่เลขกับวิทย์จนเบื่อก็หานิยายอ่าน อ่านที่ร้านไม่จบ ไปอ่านที่ร้านอยู่หลายวันจนต้องซื้อกลับมาอ่านต่อที่บ้าน ยังจำได้ว่าผมอ่านก็องดิดด์ในห้องพระ อากาศร้อนๆ ของบ้านชั้นสอง แล้วก็ตะลึงกับเรื่องราวในก็องดิดด์มันโหดร้ายมากๆ ผมอ่านจบวันนั้นเลยแล้วทำให้อ่านหนังสือของสำนักพิมพ์ผีเสื้อต่อมาอีกหลายเล่ม เหมือนเปิดโลก ตาสว่าง ดวงตาเห็นธรรมแบบเด็กๆ ไร้เดียงสาอะไรประมาณนั้น เป็นช่วงเวลาเดียวกับที่อ่านงานของดอสโตเยฟสกี้ แต่ตอนนั้นอ่านแบบไม่มีประสบการณ์ในชีวิต ไม่เข้าใจความหมายแฝงระหว่างบรรทัดหรอก แต่ชอบเพราะมันเป็นของใหม่ไม่เคยอ่านอะไรแบบนี้มาก่อน พอเข้ามหาลัยมีห้องสมุดใหญ่ก็ได้อ่านงานพวกนี้เรื่อยๆ สรุปคือก็องดิดด์คือนิยายเปิดโลกวรรณกรรมให้ผม

จึงเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นที่ผมจะได้เรียนการแปลกับอาจารย์ที่เคารพนับถือมานานแต่ไม่เคยเจอตัวจริง เดี๋ยวจะเอาก็องดิดด์ ฉบับแปลพิมพ์ครั้งแรก ไปขอให้อาจารย์ช่วยเซ็น

หรือมันคือ destiny ที่โฆษณา FB ขึ้นมาลากเราไป?